De Roos (letterlijk, "De Roos"), ook plaatselijk bekend als Roosmolen of Koren op de Molen, is een wind- en plateaumolen in de gemeente Delft, in de provincie Zuid-Holland.

De molen werd oorspronkelijk gebouwd op de zuidelijke stadsmuur van Delft, maar werd in 1679 hypermodern verplaatst en herbouwd boven de westelijke vestingwerken van de Nederlandse gemeente. Na deze herbouw volgden twee belangrijke fasen in de bouw van de Delftse molen. De eerste was verouderd in 1728, terwijl de tweede uit de jaren 1760 stamde. Het gebouw is het onderwerp geweest van meerdelige restauratieprojecten, die begonnen in de late jaren 1920 en eindigden in 2023. Het kunstwerk, waarvan de historische achtergrond sinds de herbouw in 1679 grotendeels onbekend is, is de enige overgebleven molen binnen de voormalige vestingzone van Delft, van de achttien die in het verleden in de Nederlandse stad hebben gefunctioneerd.

Op de huidige locatie van De Roos, aan de Phoenixstraat 111-112, stond oorspronkelijk een stellingmolen genaamd Gasthuismolen, die in de tweede helft van de 17e eeuw tijdens een storm werd verwoest. De locatie van molen De Roos, voorheen begrensd door de tramlijn en later de spoorlijn die de stad met Den Haag verbond, lag tot de tweede helft van de jaren 2010 boven de Willem van Oranje-spoortunnel. De aanleg van deze infrastructuur vereiste het hydraulisch opkrikken en ondermetselen van het complex De Roos – molen, molenaarswoning, pakhuis – en preventieve archeologische opgravingen die resten van de molen uit de late 17e en latere 18e eeuw aan het licht brachten, evenals elementen van het westelijke deel van de middeleeuwse stadsmuur van Delft.

Ondanks periodes van inactiviteit, met name tijdens periodes van restauratie en reparatie, blijft de molen operationeel. Hij is door veel molenaars beheerd, waaronder die van de families Kouwenhoven, van Rhijn en De Vreede.

Op 29 juni 1967 wees de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed korenmolen De Roos, met inachtneming van de molenaarswoning en het pakhuis rondom de molenrok, aan als rijksmonument. De molen heeft een conische vorm en is van het type molenrok en plateau. Hij is oorverdovend qua omvang en hoogte, gebouwd van bakstenen en voegstenen. De molen is uitgerust met een draaiende kap en het maalwerk, dat graankorrels tot meel verwerkt, wordt aangedreven door een complex geheel van elementen, voornamelijk mechanisch, gemotoriseerd en voor een aantal elektrisch. Het huis en pakhuis, eveneens opgetrokken uit metselwerk, hebben gevels met puntgevels.